Breien heb ik als meisje wel op school geleerd. Dat vond ik best leuk maar het ging zoooooo langzaam. Om de 5 toeren moest mijn moeder het weer even los breien omdat ik nogal de neiging had te strak te breien. Op wilskracht en doorzetten heb ik wel eens een Sinterklaas surprise gebreid; een kabouter om een flesvoedingsblik. Kent iemand die nog? Eenmaal uit het ouderlijk huis verhuisd verdwenen de handwerkspullen. Af en toe wel een kriebel om de breinaalden weer eens op te pakken maar bij het idee dat ik een steek zou laten vallen, die ik never nooit meer op kon halen, zakte de moed me al snel weer in de schoenen. Tot ik drie jaar geleden een brain wave kreeg om eens een haakvideo op youtube te kijken (google op leren haken en de instructievideo's vliegen je om de oren) En voila de eerste granny was al snel een feit. Maar...... ik werd wel een beetje uitgelachen door mijn omgeving. Jij haken? Mmmm ondanks dat dat niet echt motiverend was bleef de haaknaald trekken. En heel langzaamaan is de stapel WIP's en UFO's groeiende. Maar ook de stapel voltooide werken gelukkig. Was mijn eerste cal (scheepjescal 2014) nog een beetje te hoog gegrepen qua tellen en techniek. Na voltooiing van de eerste geslaagde cosy stripe deken van Lucy (attic24.typepad.com/weblog/cosy-stripe-blanket.html) was het hek van de dam. Dat ik zo een grote deken kon haken wauw ongelofelijk! Inmiddels is mijn zelfvertrouwen zo ver gegroeid dat ik patronen uit een boek aandurf. Natuurlijk lukt nog niet alles maar dat geeft niet. Hoe meer ik haak des te meer ik leer. En zo wordt haken ook een beetje therapie. Het geeft rust, bevordert mijn creativiteit, mijn dol op kleur karaktertrek krijgt volop gelegenheid zich te laven, en ieder geslaagd werk geeft een heerlijk geluksgevoel. In het geval van een deken kan je er zelfs heerlijk onder kruipen. Geluk kan je echt zelf haken. Natuurlijk is er ook de andere kant. Ik ben een nahaker, kan geen eigen patronen bedenken. En ook de kleurcombinaties vind ik nog een lastige opgave. Maar ook dat is therapie. Mezelf accepteren zoals ik op dit moment ben en niet een ideaal nastreven voor dat ik mezelf goed genoeg vind. Omdat ik het heerlijk vind te lezen waar andere haaksterren mee bezig zijn, en ik inmiddels een beetje begin te vergeten wat ik allemaal al gemaakt heb leek het me een goed idee een blog te starten. Als naslagwerk voor mezelf, en misschien komt iemand iets tegen wat hij of zij kan gebruiken.
0 Comments
|
AuteurHallo ik ben Vera. Wat leuk je hier te ontmoeten. Sinds drie jaar een duidelijk groeiende verslaving aan haken. Moeder in een mannenhuishouden met manlief, twee zonen en een eigenwijze kater. Dol op kleur, stippen, was die buiten aan de waslijn hangt te drogen, zelf koekjes bakken en café latte. Archives
January 2017
Categories
All
|